Dag van de ZZP’er drukbezocht, Freelancer of the Year bekendgemaakt

Donderdag 12 november 2020 was het dan eindelijk zover; de Dag van de ZZP’er met als hoogtepunt de uitreiking van de Freelancer of the Year Awards 2020. Na een grondige selectieprocedure heeft een deskundige jury bekendgemaakt dat Lenneke Gentle, met haar bedrijf Studio Swing, zich een jaar lang Freelancer of the Year (FOTY) mag noemen. Tot beste starter werd gekozen Beate Visser (ZeelVis-IT) en Jelle Threels (schoonmaakbedrijf Jelle Threels) ging er met de publieksprijs vandoor.

Lees het volledige bericht op fotyawards.com

Jelle Threels is doof en ondernemer. Of beter misschien, ondernemer en doof. Zijn lichamelijke beperking maakte hem weerbaarder en sterker. De Veenendaler (32) kreeg veel teleurstellingen te verwerken, maar kwam steeds weer bovendrijven. Een bestelbus met zijn naam voor de deur van zijn huis is het meest tastbare bewijs dat hij een doorzetter is.

‘Doof, maar gelukkig op de ladder’. Het is de kop boven een verhaal in een branchemagazine. Die paar woorden geven het gevoel van de jonge ondernemer weer. Vijf jaar geleden begon hij met het wassen van ramen. Eerst alleen beneden en toen hij een ladder kon kopen, ook ramen op de eerste verdieping. Dat doet hij nog steeds, maar inmiddels in zijn glazenwassersbedrijf een schoonmaakonderneming geworden. 

Geluk

,,Een buurvrouw zei ooit tegen mij dat het geluk wel een keer zou komen na weer een teleurstelling”, zegt Jelle Threels. ,,Het heeft even geduurd, maar ze kreeg uiteindelijk wel gelijk. Ik had zo veel pech, pech, pech. Met baantjes, ik heb me suf gesolliciteerd, maar steeds werd ik vanwege mijn doofheid afgewezen. Ik had geen geluk met vrouwen, op school werd ik gepest, werd ik bespot. Toen ik 6 was, kwam ik onder een bus terecht, een zwaar ongeval. Het is soms heel moeilijk.”

Mensen moeten bij mij de tijd nemen iets te zeggen. Even snel iets vertellen gaat niet.- _{Jelle Threels, Dove ondernemer}

Jelle Threels is doof geboren, net als zijn zus. Met een gehoorapparaat hoort hij slechts omgevingsgeluiden. Hij heeft leren liplezen, waardoor zijn sociale wereld groter werd. Zijn moeder zit bij het gesprek om woorden en zinnen te duiden. ,,Mensen moeten duidelijk articuleren, want zonder dat heb ik moeite iemand te begrijpen. Ze moeten me ook recht aankijken en niet even opzij kijken. Dan zie ik hun lippen niet meer. Mensen moeten de tijd nemen om iets te zeggen. Even snel iets vertellen gaat niet.”

Lees het volledige bericht op AD.nl